Vlak over de Nederlandse grens liggen een aantal imposante stuwmeren. De meeste liggen rond Aken in Duitsland, in een natuurgebied met eindeloze bossen, steile rotshellingen en spannende riviertjes. Onder het hoogste punt van België liggen ook een aantal stuwmeren. Wij trokken een lijn van 125 km langs zeven van deze meren, beginnend in het Duitse Langerwehe en eindigend bij station Dolhain in België. Op de StauSeeSteig ben je op jezelf aangewezen en onderweg ontvouwen zich telkens weer verrassende uitzichten. De tocht voert door het beruchte Hürtgenwald en langs spectaculaire stuwdammen. Via het Nationaalpark Eifel en de moerassen van de onherbergzame Hoge Venen eindigen we in het idyllische vestingstadje Limbourg.

Literaire wandelgids

Je merkt al dat de StauSeeSteig® een uitzonderlijke langeafstandstocht is. Daarom hebben we ook van de wandelgids iets speciaals gemaakt. De routebeschrijving is verschenen in de vorm van een literair reisverslag door auteur Max Hermens, in een fraaie vormgeving afgewisseld met duidelijke 1:25.000 wandelkaarten en prachtige landschapsfoto’s van fotograaf Frank Husslage.

In het najaar van 2023 begonnen Max en Frank met hun verkenningen van de route. Dat leverde meteen al een paar prachtige foto’s en enthousiaste berichten op. Zo schreef Max:

‘Ik vond het een mooie wandeling, echt een natuurbeleving, met weinig contactpunten tussen de samenleving en heel veel bos. Een donkere route ook wel, omdat je veel in de schaduw loopt en door diepe dalen. En al die beken! Het is ook zeker geen route voor de vakantiegangers – het is niet alleen fysiek een uitdaging, maar ook mentaal, omdat het landschap vrij taai is en een zekere onherbergzaamheid uitstraalt. De dorpen hebben ook iets geslotens in de winter; we zagen echt bijna niemand, en waren dus vooral op onszelf aangewezen. We hebben het eten voor al die dagen in de rugzak gedragen en onderweg water gefilterd, wat de ervaring nog meer een wildernis-tintje gaf. (Dat maakte het overigens alleen maar beter.) Het voelde met momenten alsof we verder van huis waren dan we daadwerkelijk waren.’